Arif Öztürk

Güne ş li bir bahar ikindisinde sokak ortasında top oynayan çocuklara ili ş ti gözüm. Bahar yelleri tatlı tatlı yüzümü ok ş amadayken çocukları görebilece ğ im bir noktaya geçip oturdum, kaldırım üzerine. Kom ş uluk kültürünün varlı ğ ını devam ettirdi ğ i, herkesin birbirini tanıdı ğ ı mahallemizde yün çırpıyor mahallemizin kadınları, soka ğ ın öbür ucunda. Tüm benli ğ imle çocuklara odaklanmı ş ım. Hatıralar mı sürükledi beni çocukları izlemeye, çocukluk günlerime duydu ğ um özlem mi bilemiyorum. Dertsiz- tasasız, gamsız oyunlar oynadı ğ ım günler çok uzaklarda ş imdi. Hepsi de hayallerden ve hazin hatıralardan ibaret. Enerji yüklü vücutlarıyla bir o yana bir bu yana ko ş up durmada çocuklar. Saf ve temiz yüreklerini ta ş ıdıkları bedenlerinde yorgunluk emareleri, ş akaklarında ter damlaları... co ş kuyla top ko ş turmaya devam etmedeler. Yoldan gelip-geçen arabalar homurdanmalarına yol açsa da, ‘ Gol’ diye ba ğ ırdıkları vakit co ş kuyla haykırıyorlar: homurdanmalarında...

Mayıs ayının ortalarına doğru, bahar serinliğinin yerini güneşe bıraktığı, baharın coşkusunun kainata yayıldığı günlerdi. Dağlar, ovalar yeşilliğe bürünmüş, çiçekler kainatı süslerken, sular yuvasından taşmaya başlamıştı. Bu günlerden birinde, bir kozalak düşüverdi toprağa. Sımsıkı tutunduğu, ayrılacağını hiç düşünmediği dalından kopuverdi bir anda. Hiç beklemediği bir vakitti, her geçen dakika kozalaklar dalından kopup gidiyor, gidenleri görüyor fakat bir gün kendisinin de dalından kopacağını düşünmüyordu. Açılmaya başlayan pullarının güzelliğiyle övünüyor, açılan pulların toprağa gidişin habercisi olduğunu bilmiyordu. Uzun ince yapraklara kendisinden övgüyle bahsediyor, pullarının güzelliğini anlatarak kendini şenlendiriyordu. Derken toprağa düşme sırası kendisine gelmişti işte.

Bu şehrin akşamları* Boğuyor beni Ilgıt ılgıt esen yeller Ilık ılık aktıkça ciğerlerime Sensizlik doluyor içime.

Ç alışın! Zengin bile olsanız çalışın. Boş gezenlerin arkadaşı şeytandır!  Ölümü çok hatırlayınız. Hesabınızı, hesaba çekilmeden yapınız.   Dünya gamından kurtulmak isteyen kabristanlara gitsin. Alim ve velileri çokça ziyaret ediniz ki şefaatlerine kavuşasınız. Hiçbir günâhı küçümsemeyin, çok çalışın. Boş gezenler, zengin bile olsa, arkadaşları şeytan, kalbleri şeytanın konağı olur.  Helâlinden kazanıp, ondan fakırlere cömertçe veriniz.   Ölümü çok hatırlayınız. Ölüm gelmeden hesâbınızı yapınız. Tövbe ediniz ki, affa kavuşasınız.   Dünyâ gamından, nefsin sıkıştırmasından hafifleyip kurtulmak istiyorsanız, kabristanları sık sık ziyâret ediniz.   Âlim ve velîlerin kabirlerini ziyâret ediniz. Zîrâ o büyükler, kendilerini ziyâret edenlere şefâat ederler.   Halk içinde Allah’ı çokça anınız.Bu durum maneviyatı yükseltir, katı kalpleri yumuşatır.   Her nerede olursanız olunuz sizi Allah’ın gördüğünü unutmayınız.Allah’tan korkunuz, fenalı...