Ağır ağır çekiliyor bulutlar gökyüzünden. Parça parça yıldız kümeleri arasında süzülen hilal bulutların ardında kendini gösterme gayretinde. Süzülmeye devam ediyor. Islak kaldırımlar baharın kokusunu, o çok sevdiğimiz yağmur sonrası toprak kokusunu, soluduğumuz havaya ulaştırıyor. Her yağmur sonrası olduğu gibi, caddelerde bir telaş: insanlar çekildikleri kuytulardan çıkmaya başlıyorlar. Vakit gece de olsa kaldırımlar yürüyen, koşan, telaşlı, umursamaz adımların altında gömüldükçe gömülüyor toprağa.
Gökyüzünde salınan yıldızlar çoğaldıkça, sokakların sessizliği de artıyor ve el ayak çekiliyor ortalıktan. Gökte çoğalan yıldızlar gibi zihnimde çoğalıyor sorular, düşünceler… Tıpkı yıldızlar gibi düşüncelerim: belirsiz, dağınık, boşlukta sallanır gibi, yakın gibi ama uzak, tutmaya çalışsan olmaz. Karmakarışık. Yıldızlar gibi intizamsız ve dengesiz. Her an kaybolmaya hazır, her an var olmaya hazır.
Bir düşün ortasında mıyım? Bir hayalin içinde miyim? Kendimde miyim? Bilemiyorum. Keşkeler, pişmanlıklar, umutlar, sevinç ve hüzünler dört bir yandan saldırmadalar benliğime. Aklım çaresiz. Bir çıkmazın içindeyim ve bir soru tekrar tekrar çıkıyor önüme: ‘Ben kimim?’ Düşünüyorum. Cevaplar veriyorum kendimce: En basit ve yalın haliyle, insanım. Ama biliyorum ki, kaçamak bir cevap bu. İnsan olduğumu bilmek kafi değil. İnsan ismim midir? Cismim mi? Yoksa beni tanımlayan bir sıfat mı? Aşık Veysel’in türküsü geliyor aklıma:
Yıllarca aradım kendi kendimi
Hiç bir türlü bulamadım ben beni
Hayal miyim? Bir rüya mı? Bilmiyom.
Hiç bir türlü bulamadım ben beni.
Düşünüyorum, çıkamıyorum işin içinden. Birazdan aklımdan çıkacak bu düşünceler, unutulup gidecekler. Biliyorum, insan unutmakla malüldür. Belki daha evvel kim olduğumu bilirken unutmuşumdur. Unuttuğum bir çok düşünce gibi, bu düşünceleri de unutacağım. Kim olduğumu unuttuğum gibi, insan olduğumu da unutacağım.
Çok derin mevzu bunlar hemşerim yaaaaa:)
YanıtlaSilAynen öyle. içinden çıkılmıyor...
SilÇok muhteşem bir yazı olmuş Arif Bey adeta söyleyip de söyleyemediğim, kelimelere dökemediğim şeyleri şu paragrafa sığdırmışsınız ya, gerçekten elinize, emeğinize kaleminize sağlık.
YanıtlaSilÇok teşekkür ederim. Birçoğumuzun gönlünden geçenleri kelimeye dökmeye çalıştım. Yapabildiysem ne mutlu bana
SilBir an benim yazım sandım ve sonrasında daha mükemmeliyle karşılaştığımı farkettim. Derin mevzular ama derinlerde boy gösterir. Kim olduğumuzu bir gün belki de bize gösterdiler gerçekten. Kim bilebilir ki? Çok güzeldi abim. Kalbine sağlık.
YanıtlaSilSenin yazılarına çok benziyor. Bu benzerlik gösteriyor ki, insan her daim aynı soruların cevapları peşinde koşuyor, koşmaya devam edecek. Hayata dair bir çok şey değişse de insanı köşeye sıkıştıran soruların değişmeyecek, kim olduğumuzu öğrenceğimiz güne dair.
SilÇok teşekkür ederim kardeşim.
İnsanlığın var olduğundan beri cevabını aradığı soru. Bu soruyu o kadar güzel anlatmışsınız ki. Ne ara başladı ne ara bitti farkına varamadım.
YanıtlaSilTeşekkürler...
Silneyse ki hep böyle şeyler düşünmüyoruz :)
YanıtlaSilHep böyle şeyler düşünsek hayat çekilmez olurdu :)
SilÇok doğru hocam
YanıtlaSilTeşekkürler Emin
SilNe kadar güzel satırlar bunlar kaleminiz yıllarca yazsın biz de okuyalım yüreğinize sağlık
YanıtlaSilÇok teşekkür ederim.
SilNeden bilmiyorum melodiyle okudum yazıyı, kendi içinde ezgili olmuş sanki :)
YanıtlaSilyazimbari.com
Teşekkürler...
SilSelamlar, sitenizi yeni keşfettim. Gerçekten de güzel bir site. Başarılarınızın devamını dilerim. Tanıştığıma memnun oldum Arif bey
YanıtlaSilHoşgeldiniz :)
Sil