Her şeyin bir bedeli var mıdır?
Varsa, elde ettiğiniz şeylerin bedelini ödediniz mi?
Bedel ödemeden elde ettiğiniz şeyler oldu mu?
Etrafımda dikkatimi çeken bir durum var: ebeveynlerin çocuk yetiştirme tarzları birbirinden farklı olsa da ortak oldukları temel bir nokta var. Çocuklarını yetiştirirken çocukların kazandıkları şeylerin bedelini çocuklarına ödetmiyorlar. Çocuk ağlamasın diye her isteği yerini getiriliyor. Bununla alakalı ziyadesiyle misal verilebilir. Mesela, çocuk kaşığı tutup ağzına götürebilecek yaşa geliyor, fakat ebeveynlerden biri ‘dökmesin’ diyerek kaşığı kendi uzatıyor çocuğun ağzına. Bu durumdan çocuğun el, kol, göz koordinasyonu olumsuz etkilenirken çocuk bedel ödemeden yemeğini yemiş oluyor. Bu çocuk aile arasında problem olmadan, sağlıklı(?) bir şekilde büyüyor. Ancak, aile dışına çıkmaya başladığında problemler de başlıyor. Zira, bedelini ödemeden bir şeyler elde etmek istiyor, sorumluluklarını yerine getiremiyor. Bu durum en fazla eğitimde görülüyor: çok sayıda öğrenci, çalışmadan başarılı olmak istiyor. Her şeyin bir bedeli varsa yemek yemenin bedeli kaşığı tutmak, kolları hareket ettirmek, dişleri çalıştırmak; derslerde başarılı olmanın bedeli derslere çalışmaktır. Misaller çoğaltılabilir, mevzu uzatılabilir. Lakin aşağıdaki iktibas da katınca meselenin özü ifade edilmiş olacak:
‘Sen sevgili dost, elde ettiğin şeyler için nasıl bedel ödediğini düşünüyorsun.? Ya elde edemediklerin için. Evet, bazen de bir bedel ödememize rağmen eli boş döneriz. Çünkü, ipeği pamuk, altını gümüş fiyatına almak isteriz. Bir de hiç bedel ödemeden elde ettiğimizi düşündüğümüz şeyler vardır. Halbuki zaman bu düşüncemizi doğrulamaz. Zira bedelsiz alındığı düşünülen şeylerin bedeli daha ağırdır.’ Posta Kutusundaki Mızıka, A. Ali Ural
2018 © Arif Öztürk
Ama örnek tam bana göre olmus. Bende yemek yerken temizlik skntsı var ya. Cocuk üstne dökmesin. Eli yaglanmasin biraz pimpirikliyim bu konuda. Eline yagsiz seyleri veriyorm.
YanıtlaSilAma her agladiginda istedigini yapmiyorum. Cocuklar bazen gercekten aglarkeb cogunlukla kandiriyorlar. Mesela bagirdigi zaman sen bagirdigin icin seni dinlemiyorum. Sessiz söylersen dinleyebilirim diyorum :) yanlis mi simdi yaptigim anlamadim ben. Ama pislenmesin ve bitlenmesin diye yapiyorum 😁
Burada önemli olan nokta yaptığımız şeyleri çocuğun ne şekilde algılıyor olduğu. Tabii bilinçdışı algılar da önemli. Çoçuğa yaşına uygun olabilecek sorumlulukların verilmesi iyi olacaktır. Aksi takdirde sorumluluk bilinci zayıf kalabilir. Yaş seviyesi arttıkça da çocuğun kendi işlerini yapabilmesi için cesaretlendirilmesi önemlidir. Birçok anne çocuğun üstünü başını kirletmesinden haklı olarak şikayet ve endişe ediyor. Ben de kendi oğlumdan biliyorum. Çok çabuk kirletebiliyorlar ellerini, üstlerini falan. Ama şahsi temizliği sağlama sorumluluğunu da çocuğa vermek -belli bir yaşın üstüne geçtiyse- daha faydalı olabilir.
SilAğlamak yerine kelimelerle kendini ifade etmesini istemeniz de çok yerinde bir davranış bence. Bağırıp çağırmak yahut isteklerini yerine getirmektense uygun bir dille çocukla konuşmak daha önemlidir.
Arif kardeşim. Çok disiplinli bir evde büyüdüm. Babam anneme sıkı tembihlerde bulunup, bizlerin her işimizi (Tabii yaşlarımıza göre) kendimizin yapmamız gerektiği konusunda direktifler verirmiş. Ablam da bu kararların uygulayıcısı idi. Bizlere sadece nasıl yemek yememiz, giyinmemiz ve tüm diğer yapabileceklerimiz söylenir ve biz de uygulardık. Bu sebeple biz her işimizi kendimiz yaptık. Ben faydasını gördüm ve çocuklarımı da böyle yetiştirmiş ve hiç zahmet çekmemiştim.
YanıtlaSilYazdıklarına katılıyorum. Teşekkürler kardeşim :)
Eve abla disiplinin evde, işte her yerde olması gerektiğine inanıyorum. Maalesef toplumda disiplin olgusu hakkında yanlış fikirler mevcut. Disiplini dayak ile, ceza vermek ile karıştırıyoruz. Halbuki disiplin anlayışında temel prensip işlerin yolunda gitmesi için herkesin uyması gereken kurallara uyması ben sorumluluklarını yerine getirmesi. Yorumun için teşekkür ederim 😊
Silhımmm mutlaka bir şekilde bedeli vardır yaaa. ali ural yazma dersleri veriyoooo atölyesindee :)
YanıtlaSilİnternette görmüştüm yazma dersleri veriyor diye.
SilGecenlerde defterime not aldim cevremdeki hemen butun annelerin evlatlarini nasil bir sirça esya gibi kollayip gizliden de kibirlendikleri hakkinda. Evlat sahibi olmadigim icin yazip yayinlamadim ama acikcasi ulkemizdeki sorunlarin temel kaynagi bu evlat yetistirme bicimimiz diye dusunurum ben de. Selamlar.
YanıtlaSilEvlat yetiştirme tarzımız aşırı koruyucu-kollayıcı olabiliyor maalesef. Yorum için teşekkürler..
SilDizin acıyacak ki düşmemeye çalışacaksın... Sürekli kollanarak yaşanılan bir yaşam başarısızlıktan başka birşey değildir bence de...
YanıtlaSilSevgiler :)
Ne güzel bir misal. Teşekkürler..
SilMerhaba, yazınız için teşekkürler. Blog yazarlarının buluşma ve sosyal paylaşım noktasına sizleri de bekleriz. Böylelikle içeriklerinizi bloggerlara tanıtabilir ve diğer bloggerlar ile kolaylıkla irtibat kurabilirsiniz.
YanıtlaSilZiyarete geleceğim önümüzdeki günlerde :)
SilAli Ural’ın radyo programlarını zevkle dinlerdim bir aralar. Devam ediyor mu bu aralar bilmiyorum.
YanıtlaSilRadyo programı yaptığını bilmiyordum. Belki devam ediyordur..
SilHer şeyin bir bedeli var gerçekten de, çocuklarımızı yetiştirirken farkında olmadan hatalar yapıyoruz, bir zaman sonra farkına varıyoruz ama çok geç oluyor:( Emeğine sağlık:)
YanıtlaSilTeşekkürler. Hata yapmamak mümkün değil. Hepimiz hata yapıyoruz. Çocuklarımıza öğretmemiz gereken şeylerden biri bu olmalı: Herkes hata yapabilir. Herkesin dikkat etmesi gereken sorumlulukları var.
Sil