Mutluluk üzerine araştırma yapan psikologların vardığı sonuçlardan biri şudur: Başkalarına değil kendine odaklan. Kendi iç dünyana, elindeki nimetlere, hal ve hareketlerine bak; diğer insanlarda olup sende olmayan nimetlere odaklanırsan daima eksiklik hissiyatı oluşur ve neticede mutsuzluk ortaya çıkar.
Dünya hayatı böyledir, kimi yoklukla kimi bolluk ile imtihan olur. Ve öyle ki devir değiştikçe eldeki imkanlar ve nimetler de değişir. Yani hayat düz bir çigide ilerlemez, inişeri, çıkışları, zorlukları, kolaylıkları vardır. İnsanın aynı hal üzere sabit kalması güçtür.
Dünyada bazı insanlar meşakkatli bir hayat sürerken, bazı insanların rahat ve müreffeh bir hayatı vardır. Bu böyledir, böyle gider.
Necati mahlasıyla şiirler yazan bir Osmanlı devri şairi bu hali şu muazzam beytiyle ifade eder:
Bu cihan böyle olur gah bana gah sana
Bu yüzden mağlubiyetlerin hüznü da galibiyetlerin sevinci de bir süre sonra kaybolur.
Beytin açıklaması: Felek sana şerbet bana zehir sunduysa elden ne gelir? Bu dünya böyledir; bazısı bana, bazısı sana! (Necati, Akt: İskender PALA, Şahane Gazeller)
eveet doğruuu :)
YanıtlaSilSanırım var ile yoktan ziyade, kendi eşitleri içinde adaletsizlik insanı isyana ve öfkeye sevk eden. Bunun da "neyse canım"ı olmuyor.
YanıtlaSilSevgiler