Bayramdan Sonra

'Nerede o eski bayramlar' diye sitem eden mahallenin büyükleri birer birer aramızdan ayrılırken bizler eski bayramlara özlem duymaya başlıyoruz. 'Nerede o eski bayramlar' galatının kulaklarımızdaki aksi dilimizde yeniden hayat buluyor. Bayram günleri yaklaştıkça artan heyecanımız bayram biterken yerini özleme bırakıyor. 

Eski bayramlara özlemi ilk olarak bayram namazı vaktinde hissediyorum. Son birkaç bayramda camiye bir başıma yöneliyorum. Yol arkadaşım ile gurbet ile vuslat arasında ayrı diyarlardayız. Halbuki evden çıktığım anda 'Hadi geç kalacağız.' diye karşıdan gelen sesi kulaklarımda tazeliğini koruyor.

Namaz sonrası bayram kahvaltısı buruk başlıyor. Komşulardan İsmail dayının, 'büyüksüz ev eksik olur' sözünü düşünürken büyüksüz ilk bayramın hüznü yüreklerime doluyor. Hakikaten eksik oluyormuş büyüksüz ev, özellikle de bayram günleri. Her bayram geleni gideni eksik olmayan, mahallelinin bayramlarda ilk adresi olan evimiz kocaman bir sessizliğin ortasında şimdi. Öyle ki, sokak bile sükuta boğulmuş gibi hissediyorum.

Burukluğumu bir yana bırakıp bayram tebriği için yola düşüyorum. Uzak yakın arkadaşlar, akrabalar, komşular... Bugün bayramlaşma günüdür. Adımlarımın gittiği evlerde şekerler eski zamanlara göre daha lüks, ikramlar daha fazla. Ancak şekerler eski sıcaklığını yitirmiş, ikramlar samimiyetten uzak. Belki de bana öyle geliyor. Bir de içimizi ısıtan çayların yerini meşrubat gurubu(kola, fanta, gazoz vs.) kapmış gibi. Esasen samimiyetin yokluğunu bu durumdan anlıyorum.

Uzaktaki eş, dost, akrabaya telefonlar ediyoruz, mesajlar gönderiyoruz. İyi dilek temennileriyle süslü kelimeler yüreğimizden süzülüp karşı tarafa ulaşıyor. 

Her neyse... Bir bayram daha geride kalırken, eski bayramlar daha güzeldi düşüncesinden kendini alamıyorum. Esasında eski bayramlar değil güzel olan. Bu cümlenin esası 'Eskiden daha güzeldi bayramlar.' şeklinde olmalı.  Bayramlarda değişen çok şey olmasa da zaman değiştikçe eski güzellikleri fark edemiyoruz.
Belki çocukluğumuzdan biraz daha uzaklaştığımız için, belki bayramlarda şekere doyduğumuz için eski bayramlar daha hoş geliyor bize. Her geçen gün hayat meşgalesi içine daha fazla dalarak çocukluğumuzun saflığını kaybettiğimiz için samimiyetini, dolayısıyla güzelliğini yitiriyor bayramlar.
Hasılı, sormak lazım okuyucuya; Bayram çocuklara mı güzel, yoksa çocukken mi güzeldi?